rozpruć
Wielki słownik ortograficzny PWN*
roz•pruć -pruję, -prują
Słownik języka polskiego PWN*
rozpruć — rozpruwać
1. «przeciąć, wyciągnąć nitki, którymi coś jest zszyte»
2. pot. «rozciąć mięśnie na powierzchni ciała»
3. pot. «rozbić coś zupełnie, aż do ukazania się wnętrza; też: rozciąć powierzchnię czegoś»
rozpruć się — rozpruwać się «o tkaninie: pęknąć w miejscu zszycia»
rozprucie «miejsce po rozerwanym szwie»