rozpuścić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
roz•puścić -puszczę, -puścisz, -puszczą; -puść•cie; -puszczony
Słownik języka polskiego PWN*
rozpuścić — rozpuszczać
1. «sporządzić roztwór dwóch lub więcej substancji»
2. «wywołać topnienie czegoś»
3. «zwykle w odniesieniu do włosów: puścić swobodnie»
4. «rozesłać w różne strony w jakimś celu»
5. «rozwiązać jakąś grupę osób, zwolnić z obowiązków lub pozwolić odejść»
6. pot. «rozpieścić kogoś, pozwolić na nieposłuszeństwo»
7. pot. «roztrwonić majątek»
rozpuścić się — rozpuszczać się
1. «ulec rozprowadzeniu w cieczy»
2. «ulec roztopieniu»
3. «zwykle o włosach: rozluźnić się, rozpleść się»
4. pot. «stać się samowolnym, nieposłusznym»