strażnik
Wielki słownik ortograficzny PWN*
straż•nik -ikiem; -icy, -ików
Słownik języka polskiego PWN*
straż
• strażniczy • strażnik • strażniczka
1. «strzeżenie kogoś lub czegoś przed niebezpieczeństwem, zniszczeniem, kradzieżą, zaginięciem itp.; też: pilnowanie kogoś, żeby nie uciekł»
2. «człowiek lub grupa ludzi strzegąca kogoś lub czegoś»
• strażniczy • strażnik • strażniczka