tynk
Wielki słownik ortograficzny PWN*
tynk -n•ku, -n•kiem; -n•ków
Słownik języka polskiego PWN*
tynk
• tynkowy
1. «warstwa zaprawy budowlanej nakładana bezpośrednio na powierzchnię ścian, sufity, filary itp.»
2. pot. «zbyt mocny makijaż»
• tynkowy
tynk suchy «cienkie płyty z warstwy gipsu zmieszanego z mączką drzewną, oklejone obustronnie tekturą, przymocowywane do ścian budowli»
tynk szlachetny «tynk składający się z dwu warstw wewnętrznych oraz z warstwy zewnętrznej wykonanej z doborowych zapraw»
