weck

Wielki słownik ortograficzny PWN*

weck we•cku a. we•cka, we•ckiem; we•cków; zob. wek

Słownik języka polskiego PWN*

weck zob. wek.
wek, weck [wym. wek] «słoik ze szklaną pokrywką, zamykany hermetycznie za pomocą gumowej uszczelki i metalowej sprężynki, służący do przechowywania przetworów»
• wekowy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego