wystarczyć

Wielki słownik ortograficzny PWN*

wy•star•czyć -r•czę, -r•czą; -rcz•cie
nie wy•star•czy
nie wy•star•czyłoby ,

Słownik języka polskiego PWN*

wystarczyć — wystarczać
1. «wystąpić w dostatecznej ilości lub liczbie»
2. «stać się dostatecznym powodem czegoś»
3. «zaspokoić czyjeś potrzeby albo zastąpić komuś kogoś lub coś»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

wystarczyć

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „wystarczyć” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „wystarczyć” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego