zwieńczenie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

zwień•czenie; -czeń
zwień•czyć -czę, -czą; -ńcz•cie

Słownik języka polskiego PWN*

zwieńczenie
1. «element architektoniczny, stanowiący zakończenie najwyższej części budowli, kolumny, ołtarza itp.»
2. «ostatni, najważniejszy etap czyjejś pracy, działalności»
zwieńczyć — zwieńczać
1. «stanowić zakończenie, szczyt jakiejś budowli lub jej elementu»
2. «stać się ostatnim i najważniejszym etapem czyjejś pracy, działalności»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

zwieńczenie
zwieńczyć

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „zwieńczenie” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „zwieńczenie” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego