koso
Wielki słownik ortograficzny PWN*
Słownik języka polskiego PWN*
kos «melodyjnie śpiewający ptak, żyjący w Eurazji i Afryce»
kosa
1. «narzędzie do ścinania zboża i trawy, składające się z długiego, zakrzywionego ostrza osadzonego pod kątem na drewnianym trzonku»
2. pot. «nóż o długim i ostrym ostrzu»
3. «mierzeja łącząca się jednym końcem z lądem»
4. poet. «warkocz»
5. daw. «broń używana przez kosynierów, składająca się z drzewca i osadzonego na sztorc ostrza»
Porady językowe
Ciekawostki
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
