brzęk

Słownik języka polskiego PWN*

brzęk
1. «dźwięk lub seria dźwięków, które powstają wtedy, gdy szklane lub metalowe przedmioty uderzają o siebie»
2. «dźwięk wydawany przez niektóre owady przy poruszaniu skrzydełkami»
3. zob. brekinia.
zgłoś uwagę
Zobacz więcej w naszym serwisie o "brzęk"

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…wielki. Potem drugi. Aż zatrzęsła się ziemia. Zaraz po nich brzęk szkła i gromadne ujadanie alarmów w samochodach. Puścił Północnego. Nad…

 

…Dorocie mimo wszystko nie chciało się wierzyć, kiedy kastet z brzękiem upadł na chodnik.
– Pieprzę to – wymamrotał Olo. – Pieprzę.
– Jeśli nie…

 

…drapała do drzwi. Uchyliły się pod naporem łap i fałszywym brzękiem zaczepiały o blaszane kolce.
Naszło go przemożne widzenie tego świata…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego