brzękać

Wielki słownik ortograficzny PWN*

brzękać -am, -ają a. brząkać
brzękanie; -ań a. brząkanie

Słownik języka polskiego PWN*

brząknąć, brzęknąć — brząkać, brzękać
1. «wytworzyć krótki dźwięk przez uderzenie lub potrącenie przedmiotu metalowego, szklanego itp.»
2. «o przedmiotach metalowych, szklanych itp.: wydać dźwięk przy potrąceniu lub uderzeniu»
3. brząkać, brzękać pot. «grać na jakimś instrumencie strunowym niedbale lub nieumiejętnie»
brzękać zob. brząknąć.

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

brzękać
brzękanie

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „brzękać” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego