dobrodziej

Słownik języka polskiego PWN*

dobrodziej
1. daw.; zob. dobroczyńca.
2. daw. «tytuł grzecznościowy»

• dobrodziejka
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…Zdrętwiał, lecz opanował się szybko i zdjął czapkę. – Witam pana dobrodzieja – rzekł uniżenie. Wiamar zrobił niewyraźny ruch ręką i otworzył usta…

 

…Ma pan pies do mnie jakąś sprawę?
– Pracy szukam, wójcie dobrodzieju.
– Można spytać, co pies umie?
– Umiem czytać i pisać także…

 

Znaleziono w książkach Grupy PWN

Trwa wyszukiwanie...  
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego