szczęka

Słownik języka polskiego PWN*

szczęka
1. «kość czaszki, w której osadzone są zęby»
2. pot. «uliczny, przenośny stragan»
3. «uchwyt w imadłach, cęgach itp.»
4. «metalowa część wiązania nart przytrzymująca przód buta»
5. «u bezkręgowców, zwłaszcza u stawonogów: narząd gębowy»

• szczękowy
zgłoś uwagę
Zobacz więcej w naszym serwisie o "szczęka"

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…mężczyzna trafia na kilka dni do szpitala. Ma połamane żebra, szczękę i nos. Lekarze podejrzewają wstrząśnienie mózgu. Bar, w którym doszło…

 

…zadał z półobrotu pierwszy cios. Zaskoczony strażnik chwycił się za szczękę i stracił równowagę. To Mockowi wystarczyło. Schylił się, złapał przeciwnika…

 

…zawodów. Ważną rzeczą jest, by kask miał możliwie wąski ochraniacz szczęki (najlepiej by był to tzw. wedge-helmet). Chodzi tu o…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego