POP
Słownik języka polskiego PWN*
pop- «pierwszy człon wyrazów złożonych mających związek z kulturą masową»
pop-art, popart «kierunek w sztuce współczesnej polegający na tworzeniu kompozycji z przedmiotów codziennego użytku, naśladujący styl reklam, komiksów itp.»
• popartowski, pop-artowski, popartowy, pop-artowy • popartysta • popartystka
• popartowski, pop-artowski, popartowy, pop-artowy • popartysta • popartystka
pop I «duchowny w Kościele prawosławnym i greckokatolickim; w średniowieczu też: ksiądz katolicki»
• popi
• popi
pop II
• popowy
1. «odmiana muzyki rozrywkowej, rytmiczna i melodyjna, wykorzystująca zwykle instrumenty elektroniczne»
2. zob. pop-art
• popowy
pop III «dotyczący muzyki pop»
pop-music [wym. pop-mjuz-ik] zob. II pop w zn. 1.
pop-song «utwór muzyczny zawierający elementy pieśni ludowej i artystycznej»
