Sol

Słownik języka polskiego PWN*

Sol mit. rzym. «sabiński bóg Słońca»
sol I muz. «sylabowa nazwa dźwięku g»
sol II «jednostka monetarna Peru»
sola «ryba morska o spłaszczonym, owalnym ciele, z oczami umieszczonymi po prawej stronie ciała»
weksel własny, weksel sola «weksel, w którym wystawca zobowiązuje się do zapłacenia określonej osobie w określonym czasie i miejscu sumy wymienionej na wekslu»
ius soli [wym. jus soli] «zasada nabycia obywatelstwa na podstawie miejsca urodzenia»
sole mineralne «sole występujące w przyrodzie – w roślinach, w glebie»
sole trzeźwiące daw. «sole przywracające przytomność osobie omdlałej»
solo I «utwór albo jego część przeznaczone do wykonywania przez jednego artystę; też: występ jednego artysty»
solo II «wykonywany lub przeznaczony do wykonywania przez jednego artystę»
solo III «pojedynczo, bez zespołu»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego