czynnik

Słownik języka polskiego PWN*

czynnik
1. «jedna z przyczyn wywołujących skutek»
2. «każda z liczb, które mnożymy przez siebie»
czynnik Rh «substancja występująca w czerwonych ciałkach krwi, mająca charakter silnego antygenu»
wspólny czynnik «liczba, przez którą dzielą się wszystkie składniki jakiegoś wyrażenia matematycznego»
czynniki abiotyczne «czynniki przyrody nieożywionej działające na organizmy danego środowiska»
czynniki autogeniczne «wewnętrzne siły organizmów wpływające na ich ewolucję niezależnie od zewnętrznych czynników środowiska»
czynniki biotyczne «czynniki przyrody ożywionej wywierające w danym ekosystemie wpływ na siebie nawzajem i na środowisko abiotyczne»
czynniki ekologiczne «elementy przyrody ożywionej i nieożywionej oddziałujące na życie populacji i biocenoz»
czynniki ektogeniczne «zewnętrzne czynniki środowiska decydujące o rozwoju organizmu, mogące wywoływać zmiany dziedziczne»
rozkład liczby na czynniki pierwsze «przedstawienie danej liczby całkowitej w postaci iloczynu liczb pierwszych»
rozłożyć liczbę na czynniki pierwsze «przedstawić liczbę w postaci iloczynu liczb pierwszych»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego