czynny
Słownik języka polskiego PWN*
czynny
• czynnie
1. «wykonujący jakąś czynność»
2. «skłonny do działania, aktywny; też: świadczący o takich cechach»
3. «wypełniony działaniami, wydarzeniami»
4. «funkcjonujący, uruchomiony»
• czynnie
bilans czynny, dodatni «bilans, w którym wpływy są większe niż wydatki»
chemicznie czynny «łatwo reagujący chemicznie»
członek czynny, rzeczywisty, nadzwyczajny, zwyczajny; członek korespondent, członek tytularny «w towarzystwach naukowych: tytuły pracowników naukowych»
czynny wulkan «wulkan w czasie wybuchu lub wybuchający okresowo»
imiesłów przymiotnikowy czynny «imiesłów odnoszący się do wykonawcy czynności, np. czytający, jadący»
kapitał czynny «kapitał będący stale w obrocie»
stan czynny zob. aktywa.
czynna znajomość języka «umiejętność posługiwania się językiem obcym w mowie i w piśmie»
czynne prawo wyborcze «prawo do udziału w głosowaniu»
eutanazja czynna «spowodowanie śmierci osoby cierpiącej, np. przez podanie trucizny»
immunizacja czynna «wytworzenie przez ustrój przeciwciał odpornościowych»
służba czynna «służba pełniona w danym czasie w siłach zbrojnych danego państwa»
strona czynna (czasownika) «forma czasownika tworzącego orzeczenie w zdaniu, w którym podmiot jest wykonawcą czynności»
