hi
Słownik języka polskiego PWN*
hi pot. «wysoki dźwięk, parokrotnie powtórzony, jaki powstaje, gdy ktoś się śmieje»
hi-end [wym. haj end] «określenie odnoszące się do poziomu technologicznego urządzeń elektronicznych, zapewniających najlepszą jakość odtwarzanego dźwięku»
hi-fi [wym. haj fi] «oznaczenie urządzeń elektroakustycznych wysokiej jakości»
high-tech, hi-tech [wym. haj tek]
1. «określenie poziomu technologicznego produktu lub projektu, zaliczanego do szczytowych osiągnięć»
2. «przemysł elektroniczny stosujący najnowsze technologie»
3. «styl we wzornictwie i architekturze drugiej połowy XX w. eksponujący konstrukcję urządzeń i budynków»
hi-hat [wym. hajhet] zob. charleston w zn. 2.
hi-tech zob. high-tech.
