koronka
Słownik języka polskiego PWN*
koronka
• koronkowy • koronkowo • koronkowość • koroneczka
1. «lekka, ażurowa tkanina z różnorodnych splotów lnianych, bawełnianych itp., tworzących desenie»
2. «o czymś delikatnym, ażurowym»
3. zob. korona w zn. 8.
4. «modlitwa wzorowana na różańcu; też: paciorki nanizane na sznurek, przesuwane w palcach przy odmawianiu tej modlitwy»
5. «w niektórych grach karcianych: sekwens kart jednego koloru»
6. «wymienne ostrze wrębiarki udarowej»
• koronkowy • koronkowo • koronkowość • koroneczka
koronka klockowa «koronka powstająca przez wiązanie wielu nici nawiniętych na drewniane klocki»
koronka siatkowa «koronka wiązana za pomocą jednego kołeczka, której wzory wykonuje się igłą»
koronka wiertnicza «narzędzie do wykonywania otworu wiertniczego metodą skrawania lub ścierania»
koronki brabanckie «koronki o wzorze wijących się gałązek na tiulowym tle, wyrabiane w Brugii w XVII–XVIII w.»
koronki brukselskie «koronki o wzorze składającym się z motywów roślinnych, wyrabiane w Brukseli od połowy XVII w.»
koronki weneckie «koronki o wzorze w duże kwiaty na tle rzadko rozsianych pajączków, wyrabiane w Wenecji w okresie baroku»
