modus
Słownik języka polskiego PWN*
modus
1. «w filozofii średniowiecznej: sposób bycia określonej rzeczy; w filozofii XVII i XVIII w.: zmienna cecha przedmiotu; w filozofii Spinozy: przemijające stany jednej, wiecznej i nieskończonej substancji powszechnej»
2. «w logice tradycyjnej: odmiana wnioskowania»
3. «w statystyce: wartość liczbowa powtarzająca się najczęściej w wielu pomiarach»
4. «w muzyce XII i XIII w.: rytm oparty na starogreckich stopach metrycznych»
modus faciendi [wym. modus facjendi] «sposób działania»
modus procedendi «sposób postępowania»
modus vivendi
1. «sposób ułożenia wzajemnych stosunków umożliwiający współżycie ludzi o odmiennych poglądach lub interesach»
2. «umowa międzynarodowa o charakterze tymczasowym, zawierana z myślą o ostatecznym uregulowaniu wzajemnych stosunków w okresie późniejszym»
Zagraj z nami!
