powietrzny
Słownik języka polskiego PWN*
powietrze «mieszanina gazów, głównie tlenu i azotu, otaczająca kulę ziemską, niezbędna do oddychania»
• powietrzny
• powietrzny
korytarz powietrzny «wydzielony z przestrzeni powietrznej obszar przeznaczony do lotu samolotów»
korzeń powietrzny «korzeń wyrastający z pędów nadziemnych rośliny, pobierający wodę z powietrza»
most powietrzny «trasa przewozu ludzi lub towarów drogą lotniczą»
statek powietrzny «pojazd latający, który może się poruszać lub utrzymywać w atmosferze»
tunel powietrzny «komora, przez którą przepływa powietrze wtłaczane specjalnymi dmuchawami, mająca zastosowanie m.in. w suszarniach»
akrobacja lotnicza, powietrzna «ewolucje wykonywane przez szybowiec lub samolot»
choroba lokomocyjna, morska, powietrzna «choroba objawiająca się zawrotami głowy, mdłościami i wymiotami, występująca podczas podróży samochodem, okrętem lub samolotem»
dziura powietrzna «strefa silnego działania zstępujących prądów powietrznych na samolot, który przelatując przez nią, nagle traci wysokość»
kawaleria powietrzna «w armii amerykańskiej: uzbrojone wojska desantowe przerzucane w rejon walki powietrznymi środkami transportowymi»
kąpiel powietrzna «używanie ruchu lub leżenie na świeżym powietrzu bez odzieży, stosowane jako zabieg przyrodoleczniczy»
kurtyna powietrzna «strumień ciepłego powietrza, tłoczonego szczelinami umieszczonymi w dole i na bokach otworu drzwiowego, zapobiegający przenikaniu chłodnego powietrza z zewnątrz do pomieszczeń»
poduszka powietrzna
1. «warstwa powietrza o ciśnieniu większym od atmosferycznego, powstająca podczas ruchu samolotu bardzo nisko nad ziemią lub wodą albo wytwarzana za pomocą dmuchaw»
2. «urządzenie w samochodach zabezpieczające kierowcę lub pasażera przed skutkami zderzenia»
worki powietrzne «u ptaków: błoniaste worki między trzewiami, wypełnione powietrzem»
Synonimy
Zagraj z nami!
