sola

Słownik języka polskiego PWN*

sola «ryba morska o spłaszczonym, owalnym ciele, z oczami umieszczonymi po prawej stronie ciała»
weksel własny, weksel sola «weksel, w którym wystawca zobowiązuje się do zapłacenia określonej osobie w określonym czasie i miejscu sumy wymienionej na wekslu»
Sol mit. rzym. «sabiński bóg Słońca»
ius soli [wym. jus soli] «zasada nabycia obywatelstwa na podstawie miejsca urodzenia»
sol I muz. «sylabowa nazwa dźwięku g»
sol II «jednostka monetarna Peru»
sole mineralne «sole występujące w przyrodzie – w roślinach, w glebie»
sole trzeźwiące daw. «sole przywracające przytomność osobie omdlałej»
solo I «utwór albo jego część przeznaczone do wykonywania przez jednego artystę; też: występ jednego artysty»
solo II «wykonywany lub przeznaczony do wykonywania przez jednego artystę»
solo III «pojedynczo, bez zespołu»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego