triumf

Słownik języka polskiego PWN*

triumf, tryumf
1. «wspaniałe zwycięstwo nad przeciwnikiem»
2. «wielki sukces w jakiejś dziedzinie»
3. «radość i satysfakcja z odniesionego zwycięstwa lub sukcesu»
4. «zwycięstwo jakichś idei lub wartości nad innymi ideami lub wartościami»
5. «w starożytnym Rzymie: uroczysty wjazd zwycięskiego wodza do stolicy»

• triumfalny, tryumfalny • triumfalnie, tryumfalnie • triumfator, tryumfator • triumfatorka, tryumfatorka • triumfować, tryumfować
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…wymodlonym, upragnionym, wywalczonym świecie dobrobytu i okadzam go kadzidłem mojego triumfu: będę żył! To nie był rak, tylko jakieś gazy źle…

 

…do stóp, a on polecił swoim dowódcom, by na znak triumfu położyli swoje stopy na ich karkach. Zwyczajem wojennym powieszono potem…

 

…stają się zwolennicy nowego. Udziwnianie, oryginalność za wszelką cenę święci triumfy, przy równoczesnym zaklętym milczeniu ze strony sympatyków bardziej tradycyjnych form…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego