tułaczka

Słownik języka polskiego PWN*

tułaczka
1. forma ż od tułacz.
2. «życie bez własnego domu, ciągłe przenoszenie się z miejsca na miejsce»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego