ślepota
Wielki słownik ortograficzny PWN*
ślepota -ocie, -otę
kurza ślepota kurzej ślepoty, kurzą ślepotę
Słownik języka polskiego PWN*
ślepota
1. «utrata wzroku»
2. «niedostrzeganie faktów, zjawisk, sytuacji itp. lub brak umiejętności zrozumienia ich i oceny»
3. lekcew. «człowiek niewidomy, źle widzący lub taki, który czegoś nie dostrzega»
kurza ślepota «upośledzenie widzenia o zmierzchu lub przy przejściu z jasnego do ciemnego pomieszczenia»
ślepota barw zob. daltonizm.
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
Synonimy
Zagraj z nami!
