Fin

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Fin (mężczyzna narodowości fińskiej) -na, -nie; -nowie, -nów; przym.: fiński
fin (jacht) -na, -nie; -ny, -nów
fin. (= finis)
Zobacz więcej wyników wyszukiwania w Wielkim słowniku ortograficznym

Słownik języka polskiego PWN*

fin «jednoosobowy, jednomasztowy jacht mieczowy»
fin de siècle [wym. fę de sjekl] «dekadenckie tendencje w życiu społecznym, obyczajowości, literaturze i sztuce końca XIX w.»
• findesieclowy
ad finem «do końca»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

fin

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „Fin” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „Fin” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „Fin” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego