Hory

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Hory (mit. gr.) Hor
hora (taniec) -rze, -rę

Słownik języka polskiego PWN*

hora I
1. Hora mit. gr. «każda z trzech córek Zeusa i Temidy, bogiń pór roku i ładu społecznego»
2. «każda z ośmiu części brewiarza»
hora II «w Rumunii i Izraelu: korowodowy taniec ludowy»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego