błękit

Wielki słownik ortograficzny PWN*

błękit -itu, -icie; -itów

Słownik języka polskiego PWN*

błękit
1. «niebieska barwa»
2. poet. «niebieska przestrzeń nieba»
3. «barwnik niebieskiego koloru»
błękit królewski zob. smalta.
błękit pruski, paryski, berliński «ciemnobłękitny pigment, stosowany do produkcji farb malarskich i drukarskich»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

błękit

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „błękit” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „błękit” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „błękit” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego