beg

Wielki słownik ortograficzny PWN*

Bega Begi, Bedze, Begę, W. Bego; Beg

Słownik języka polskiego PWN*

beg zob. bej.
bej, beg «tytuł wyższych urzędników w dawnej Turcji, tytuł władców Tunezji w okresie protektoratu tureckiego i francuskiego; też: osoba nosząca ten tytuł»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego