behawiorystyczny
Słownik języka polskiego PWN*
behawioryzm [wym. bihewioryzm, behawioryzm]
• behawiorystyczny • behawiorysta
1. «kierunek w psychologii XX w. głoszący, że przedmiotem badań psychologicznych może być tylko dostrzegalne zachowanie się ludzi i zwierząt»
2. «tendencja w literaturze XX w. przedstawiająca bohatera tylko w jego zewnętrznych reakcjach i rezygnująca z analizy psychologicznej»
• behawiorystyczny • behawiorysta