brząknięcie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

brząk•nięcie; -ęć a. brzęknięcie
brząk•nąć -nę, -niesz, -ną; -nął, -nęła, -nęli; -nąwszy a. brzęknąć

Słownik języka polskiego PWN*

brząknąć, brzęknąć — brząkać, brzękać
1. «wytworzyć krótki dźwięk przez uderzenie lub potrącenie przedmiotu metalowego, szklanego itp.»
2. «o przedmiotach metalowych, szklanych itp.: wydać dźwięk przy potrąceniu lub uderzeniu»
3. brząkać, brzękać pot. «grać na jakimś instrumencie strunowym niedbale lub nieumiejętnie»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

brząknięcie
brząknąć

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego