chałturowiec
Wielki słownik ortograficzny PWN*
chał•turowiec -w•ca; -w•cy, -w•ców
Słownik języka polskiego PWN*
chałtura pejor. «mało ambitna dodatkowa praca, podjęta jedynie dla zarobku, często wykonywana niedbale; też: produkt takiej pracy»
• chałturowy, chałturniczy • chałturka • chałturnik, chałturowiec, chałturszczyk, chałturzysta • chałturzystka • chałturnictwo • chałturzyć
• chałturowy, chałturniczy • chałturka • chałturnik, chałturowiec, chałturszczyk, chałturzysta • chałturzystka • chałturnictwo • chałturzyć