czeczotka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
czeczot•ka (ptak) -t•ce, -t•kę; -tek a. czeczota
czeczot•ka (drewno) -t•ce, -t•kę
Słownik języka polskiego PWN*
czeczotka
• czeczotkowy
1. «ptak o upierzeniu brunatnym, głowie karminowej i czarnym podgardlu»
2. «drewno, zwłaszcza brzozy i topoli, o charakterystycznym usłojeniu; też: wyrób z tego drewna»
• czeczotkowy
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
