disy

Wielki słownik ortograficzny PWN*

disy (mit. germ.) dis a. idisy
dis ndm: dis-moll, Dis-dur

Słownik języka polskiego PWN*

disy zob. idisy.
idisy, disy
1. mit. germ. «żeńskie bóstwa opiekuńcze»
2. mit. germ. «demony śmierci, zniszczenia i wojny, też wegetacji i płodności»
dis muz. «dźwięk d podwyższony o półton»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego