dobrodusznie
Wielki słownik ortograficzny PWN
Słownik języka polskiego PWN
dobroduszny «mający łagodne, życzliwe usposobienie; też: świadczący o takich cechach»
• dobrodusznie • dobroduszność
• dobrodusznie • dobroduszność
Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
Porady językowe
myczeć
6.07.2011
Witam!
Czytając Mistrza i Małgorzatę (wyd. Czytelnik, 1995 r.), natknąłem się na słowo myczał i uznałem je za literówkę, ale kilka stron dalej znalazłem jeszcze „[...]-dobrodusznie zamyczał Korowiow, rozwalając się na krześle”. Czy myczenie istnieje i jeżeli tak, to co oznacza?
Pozdrawiam
Czytając Mistrza i Małgorzatę (wyd. Czytelnik, 1995 r.), natknąłem się na słowo myczał i uznałem je za literówkę, ale kilka stron dalej znalazłem jeszcze „[...]-dobrodusznie zamyczał Korowiow, rozwalając się na krześle”. Czy myczenie istnieje i jeżeli tak, to co oznacza?
Pozdrawiam
Korpus języka polskiego
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... dłoń na ramieniu Ofki.
- Wiesz, miła córko - powiedział uśmiechając się dobrodusznie - pragnę poradzić się ciebie w nękającej mnie od kilku niedziel... - ... się naradzić?
- A idźcie, idźcie, ja mam dużo czasu - odparł dobrodusznie, tym swoim głosem na wyrost.
Na korytarzu wyjaśniła Tadeuszowi, o... - ... i rozbawiło go to bardzo.
- No, dobrze już, dobrze... - powtórzył dobrodusznie i wyszedł z biblioteki.
Prof. Mmaa był termitem nauki, ale...
