elf

Wielki słownik ortograficzny PWN*

elf (mit.) el•fa, el•fie; el•fy, el•fów

Słownik języka polskiego PWN*

elf mit. germ. «duszek przebywający w powietrzu, na ziemi i w wodzie, uważany za duszę zmarłego, która nie osiągnęła nieba»
• elfi

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

elf
elfa

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Zasady pisowni i interpunkcji

Kliknij, aby zobaczyć „elf” w Zasadach Pisowni

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „elf” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „elf” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „elf” w Encyklopedii PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego