elfa
Wielki słownik ortograficzny PWN*
elf (mit.) el•fa, el•fie; el•fy, el•fów
Słownik języka polskiego PWN*
elf mit. germ. «duszek przebywający w powietrzu, na ziemi i w wodzie, uważany za duszę zmarłego, która nie osiągnęła nieba»
• elfi
• elfi