enharmonia
Wielki słownik ortograficzny PWN*
en•har•monia -nii, -nię (skrót: enharm.)
Słownik języka polskiego PWN*
enharmonia
• enharmoniczny
1. «różne nazwy i postacie zapisu dźwięku o tej samej wysokości»
2. «w muzyce starogreckiej: wprowadzenie ćwierćtonów do skali dźwięków»
• enharmoniczny