fen

Wielki słownik ortograficzny PWN*

fen -na a. -nu, -nie; -nów
fen. (= fenig)
fen. (= fenicki) a. fenic.

Słownik języka polskiego PWN*

fen I «ciepły i suchy, porywisty wiatr wiejący od grzbietów górskich ku dolinom»
• fenowy
fen II «drobna moneta chińska»
• fenowy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego