inteligent
Wielki słownik ortograficzny PWN*
in•teligent -n•ta, -n•cie; -n•ci, -n•tów
Słownik języka polskiego PWN*
inteligencja
• inteligencki • inteligent • inteligentka
1. «zdolność rozumienia, uczenia się oraz wykorzystywania posiadanej wiedzy i umiejętności w sytuacjach nowych»
2. «ogół ludzi wykształconych i wykonujących zawodowo pracę umysłową»
• inteligencki • inteligent • inteligentka