klinkier
Wielki słownik ortograficzny PWN*
klin•kier -ru, -rze
Słownik języka polskiego PWN*
klinkier
• klinkierowy
1. «materiał ceramiczny w postaci płytek lub cegieł, używany do układania posadzek, nawierzchni dróg oraz okładania ścian»
2. «wypalona mieszanina margli lub wapieni z gliną, będąca półproduktem do produkcji cementu portlandzkiego»
• klinkierowy