kurancik
Wielki słownik ortograficzny PWN*
kuran•cik -ka, -kiem; -ki, -ków
Słownik języka polskiego PWN*
kurant I
• kurantowy • kurancik
1. «mechanizm umieszczony w zegarze, pozytywce itp., wygrywający jakąś melodię»
2. «melodia wygrywana przez taki mechanizm»
• kurantowy • kurancik