lanca
Wielki słownik ortograficzny PWN*
lan•ca -n•cę; lanc
Słownik języka polskiego PWN*
lanca
1. «broń kawalerii składająca się z długiego drzewca i osadzonego na nim metalowego grotu»
2. «część opryskiwacza w postaci wąskiej rury z końcówką rozpylającą»
lanca tlenowa «rurka stalowa, do której doprowadza się tlen pod ciśnieniem, służąca do wypalania otworów w żeliwie, betonie lub w skałach»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
