lustro
Wielki słownik ortograficzny PWN*
lustro -trze; -ter
Słownik języka polskiego PWN*
lustro
• lusterko, lustereczko
1. «tafla szkła pokrytego na spodniej powierzchni warstwą srebra lub aluminium, mająca właściwość odbijania znajdujących się przed nią przedmiotów»
2. «równa, gładka, lśniąca powierzchnia»
3. łow. «jasna plama na zadzie jelenia, daniela, sarny»
4. łow. «plama u nasady skrzydeł głuszca i cietrzewia oraz na lotkach dzikich kaczek»
• lusterko, lustereczko
lustro tektoniczne «wygładzona powierzchnia skały, starta i zeszlifowana podczas przesunięć tektonicznych»
lustro weneckie
1. «szyba, która przepuszcza światło w jedną stronę»
2. «lustro ze szkła szlifowanego, produkowane w Wenecji w XVIII w.»
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Synonimy
Zagraj z nami!
