mer

Wielki słownik ortograficzny PWN*

mer (burmistrz) -ra, B.= D., -rze; -rowie, -rów
mer (chem.) -ra, B.= M., -rze; -ry, -rów

Słownik języka polskiego PWN*

-mer «ostatni człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z częścią składową czegoś»
mer I «we Francji: przewodniczący rady miejskiej lub gminnej»
• merowski
mer II «najmniejszy powtarzający się fragment cząsteczki polimeru»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

mer I
mer II

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „mer” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „mer” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „mer” w Encyklopedii PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego