nornik
Wielki słownik ortograficzny PWN*
nor•nik -ka, -kiem; -ki, -ków
Słownik języka polskiego PWN*
nornik
1. «niewielki gryzoń żyjący w Eurazji»
2. «pies myśliwski ułożony do wypłaszania zwierzyny z nor na strzał myśliwego»