olęder
Wielki słownik ortograficzny PWN*
olęder (osadnik) -dra, -drze; -drzy, -drów
Słownik języka polskiego PWN*
olęder «osadnik pochodzący z Fryzji, Nadrenii lub Niderlandów, lokowany od XVI w. w Prusach Książęcych i Królewskich; w XVII–XVIII w.: o każdym osadniku lokowanym na ziemiach północno-zachodniej Polski»