otulić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
otulić -lę, -lą; -l•cie
Słownik języka polskiego PWN*
otulić — otulać
1. «okryć, owinąć kogoś lub coś czymś dla ochrony przed zimnem, deszczem itp.»
2. «ogarnąć lub otoczyć coś ze wszystkich stron»
otulić się — otulać się
1. «otulić siebie samego czymś lub w coś»
2. «zostać otoczonym dużą ilością czegoś»