oświecenie
Wielki słownik ortograficzny PWN*
o•świecenie (nauka, oświata) -nia
o•świecić -ecę, -ecisz, -ecą; -eć•cie
Słownik języka polskiego PWN*
oświecenie «prąd społeczno-kulturalny rozpowszechniony w Europie od końca XVII do początku XIX w., głoszący kult rozumu i wiedzy; też: epoka, w której był popularny»
• oświeceniowy
• oświeceniowy
oświecony «wykształcony, światły»