pęknięcie

Wielki słownik ortograficzny PWN*

pęk•nięcie; -ęć
pęk•nąć -k•nę, -k•ną; pękł, -k•ła, -k•li; -k•nąwszy a. -kł•szy; -k•nięty

Słownik języka polskiego PWN*

pęknięcie «miejsce pęknięte»
pęknąć — pękać
1. «przestać być całym wskutek wytworzenia się szczeliny, otworu»
2. «o czymś naciągniętym, napiętym: z siłą się rozerwać, najczęściej na dwie części»
3. «o bombach, pociskach: wybuchnąć»
4. pękać pot. «bać się»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

pęknięcie
pęknąć

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „pęknięcie” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „pęknięcie” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego