Wielki słownik ortograficzny PWN*

paralaksa -sie, -sę

Słownik języka polskiego PWN*

1. «kątowa zmiana położenia ciała niebieskiego na sferze niebieskiej powstała w wyniku zmiany położenia obserwatora, odwrotnie proporcjonalna do odległości danego ciała, używana jako miara odległości»

2. «błąd w odczytywaniu wskazań przyrządów zaopatrzonych w podziałkę, wynikający z niewłaściwego ustawienia oka względem podziałki»

• paralaktyczny

paralaksa fotograficzna «niepokrywanie się obrazu widocznego przez celownik aparatu fotograficznego z obrazem tworzonym przez obiektyw na materiale światłoczułym»